Yine günlerden biri, içimi buhran kapladı,
Derinden bir acı bu, sanki bıçak sapladı,
Bakıverdim etrafa, var mı yetişen biri,
Biçare yalnızım ben, henüz acım çok diri.
Uğraştım epeyce vakit çaresine varmaya,
Gücüm iyice tükendi, takatim yok sarmaya,
Zamanında tanıştığım o insanlar nerede?
Yolda koydular beni, suya kapıldım derede.
Beklerim, gelir biri de çalar belki kapımı,
Kavuşturur elime, bir bardak suyla hapımı,
İşte nice bekleyişle karardı böyle günlerim,
Oda oda doluştu, sardı dünyamı hüzünlerim.
Usulca kapı çalındı, sandım ki hülyadayım,
Yıllar sonra gelen biri, ben nasıl dünyadayım,
Doğruldum heyecanla, sarıldım kapının koluna,
Aklım yerimden çıktı, güller sereceğim yoluna.
Onca bekleyişe rağmen kavuştuk artık sonunda,
Güzel bir yolculukmuş, yollar yeşil tonunda,
Bu anların tarifi yok, dünyada kul olduysan,
Müjdeler verildi tek tek, Asıl Dost’u bulduysan.
Ahmet Akyol, 2021